Szybowiec: IS-C (SZD-C) Żuraw

Polska
szybowiec treningowo-wyczynowy
1952

Dwumiejscowy treningowo-wyczynowy szybowiec o konstrukcji całkowicie drewnianej, w układzie średniopłata.

W 1935 roku w niemieckich zakładach DSF inż. Hans Jacobs opracował dwumiejscowy szybowiec treningowo-wyczynowy z otwartą kabiną nazwany bdquo;Kranich” (żuraw). Druga seria oznaczona jako Kranich II powstała w zakładach Schweyer w Ludwigshafen. Kranich II posiadał już zakrytą kabinę i inne zmiany konstrukcyjne, w tym zamontowane hamulce aerodynamiczne i ulepszone tylne siedzenie pilota. Te udane szybowce budowane były również m.in. w Czechosłowacji, Szwecji, Hiszpanii i, po wojnie, w Jugosławii.

IS-C Żuraw jest polską wersją niemieckiego szybowca Kranich II, odtworzoną w Instytucie Szybownictwa po II wojnie światowej na podstawie zachowanych egzemplarzy. Pracami nad stworzeniem dokumentacji produkcyjnej kierowali inżynierowie Józef Niespał i Andrzej Kokot. Oblot prototypu polskiej serii produkcyjnej odbył się 22 kwietnia 1952 r. Produkcję podjęły Zakłady Sprzętu Lotnictwa Sportowego nr 4 w Gdańsku. W latach 1952–1953 zbudowano tam 51 egzemplarzy Żurawia. Były one użytkowane w aeroklubach do połowy lat 60.

Na prezentowanym egzemplarzu o numerze seryjnym 009 i znakach SP-1213 pilot Bernard Kopicki wykonał lot docelowo-powrotny na dystansie 320 km (29 maja 1953 r.). W latach 1962–1964 szybowiec był używany przez Aeroklub Gliwicki.

Powrót