Szybowiec: SZD-17X Jaskółka L
Polska
szybowiec wysokowyczynowy
1956
|
|
Rozpiętość
|
16,0 m |
|
Długość
|
6,8 m |
|
Powierzchnia nośna
|
13,6 m2 |
|
Masa własna
|
425 kg |
|
Masa startowa
|
340 kg |
|
Doskonałość
|
30,5 przy prędkości optymalnej 98 km/h |
|
Opadanie
|
min. 0,86 m/s przy prędkości ekonomicznej 93 km/h |
|
Prędkość minimalna
|
65 km/h |
|
Maks. prędkość nurkowania
|
250 km/h |
|
Jedną z wersji rozwojowych popularnego szybowca "Jaskółka", była "Jaskółka L". W połowie lat pięćdziesiątych zespół konstruktorów z SZD w Bielsku-Białej pod kierunkiem inż. Tadeusza Kostii i inż. Jana Dyrka, bazując na konstrukcji "Jaskółki", opracował szybowiec ze skrzydłem o profilu laminarnym i usterzeniem motylkowym (tzw. usterzeniem Rudlickiego, wypróbowywanym już zresztą wcześniej w SZD-14 "Jaskółka M"). Oblot prototypu odbył się w marcu 1956 roku.
"Jaskółka L" miała w założeniu być szybowcem wysokowyczynowym, przeznaczonym dla kadry polskich pilotów szybowcowych na Mistrzostwa Świata.
Nie spełniła jednak nadziei zbudowano zaledwie 4 egzemplarze. Na egzemplarzu o rejestracji SP-1506, znajdującym się w Muzeum Lotnictwa Polskiego, pilot Tadeusz Góra ustanowił w 1956 roku rekord prędkości w przelocie docelowym.
Powrót
|
|
|
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego 
