Leżący dziś w Małopolsce, w powiecie chrzanowskim Libiąż w 20-leciu międzywojennym przynależał do Ślaskiego Okręgu LOPP i stał się ośrodkiem szkoleniowym w lotach szybowcowych W roku 1937 została tam powołana do życia Szkoła Szybowcowa utrzymywana przez Szybowcowy Klub Związku Strzeleckiego przy Śląskim Okręgu LOPP. Zadaniem tej placówki było prowadzenie szkolenia w zakresie II. stopnia pilotażu szybowcowego. Po pierwszym roku swojej działalności Szkoła wydała 80 dyplomów potwierdzających uzyskanie przez kurstantów kategorii „A” i 68 kategorii „B”, tym samym wyszkoliła 102 pilotów szybowcowych, z których siedmiu wysłano do dalszego kształcenia w Szkole w Goleszowie celem zdobycia kategorii „C” w pilotażu szybowcowym. Pozytywnie kurs ten ukończyło sześciu z nich.
Szybowisko to było również użytkowane przez członków znajdującego się w pobliskiej w Trzebini Harcerskiego Oddziału Szybowcowego. Z nie do końca też potwierdzonych wspomnień wynika, że na tym szybowisku kilkukrotnie lądował samolot typu DKD IV konstrukcji podoficera 2 Pułku Lotniczego z Krakowa, Stanisława Działowskiego będący w użytkowaniu trzebińskiego oddziału Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej.
Druga wojna światowa położyła kres działalności tego szybowiska i dopiero po wycofaniu się wojsk niemieckich w styczniu 1945 r. przedwojenni lotnicy z Libiąża podjęli się jej reaktywacji. Jak podaje Mieczysław Wójcik w latach 1945-1954 przeszkolono tu około 800 adeptów sztuki latania. Szkołę Szybowcową w Libiążu zamknięto w lipcu 1954 roku. Dziś po szybowcach na libiąskim niebie nie ma już śladu, ale to ważna część historii tego miasta.
