Położone na tle panoramy Tatr, jedno z najpiękniejszych w Polsce lotnisko nowotarskie powstało na początku lat 30. XX w. staraniem lokalnego komitetu LOPP.
Na oficjalne otwarcie tego pierwszego w II RP lotniska turystycznego – miało to miejsce 3 sierpnia 1930 r., na Podhale przyleciało kilkanaście typu samolotów wojskowych i cywilnych.
Obok bojowych maszyn myśliwskich i liniowych z 2 Pułku Lotniczego oraz maszyn Aeroklubu Krakowskiego, ale szczególną uwagę widzów zwróciły dwie maszyny – samoloty typu Junkers F.13. Nosiły one oznaczenia nowopowstałego przedsiębiorstwa lotniczego Polskich Linii Lotniczych „LOT”, spółki powołanej 1 stycznia 1929 r. i jest związane przede wszystkim z wyczynowym sportem szybowcowym i szkoleniem spadochronowym.
Mieściła się tam Centralna Szkoła Spadochronowa i Ośrodek Szybowcowych Lotów Falowych Aeroklubu Polskiego. Wielu znakomitych pilotów zdobyło diamenty do odznak szybowcowych na tatrzańskiej fali, startując z lotniska w Nowym Targu. Działała tam też strefa spadochronowa Dropzone.pl. Od kilku lat lotnisko nosi nazwę Lotnisko Miejskie w Nowym Targu.
Obecnie lotnisko w Nowym Targu (kod ICAO: EPNT), położone 2,8 km na południowy wschód od miasta, przy ul. Lotników 1 jest siedzibą Aeroklubu Nowy Targ, noszącego wcześniej nazwy Aeroklub Podhalański i Tatrzański. Lotnisko o nawierzchni całkowicie trawiastej dysponuje dwoma pasami startowymi -jeden o kierunku 120o/300o i wymiarach 1680×120 m i drugi, o kierunku 020o/200o i wymiarach 680×200 m. Lotnisko położone jest w przestrzeni klasy G, sięgającej od poziomu terenu do wysokości 2000 m. Obsługuje tylko ruch VFR. Na lotnisku znajdują się hangar i budynki portowy, należące do aeroklubu oraz stacja paliw.
W latach 70. istniały plany uruchomienia połączenia lotniczego Warszawa – Zakopane, które miało być realizowane przez samoloty pasażerskie An-28, charakteryzujące się krótkim startem i lądowaniem. Samolot miał lądować w Nowym Targu, skąd pasażerowie byliby dowożeni do Zakopanego autobusem.
