Logo Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie

C. 4. Pobiednik Wielki

Położone na wschód od Krakowa lotnisko w Pobiedniku Wielkim, (kod ICAO: EPKP) jest obecnie siedzibą Aeroklubu Krakowskiego, jednka tradycja lotnicza tego miejsca jest znacznie dłuższa – pole wzlotów Pobiedniku Wielkim założyli Austriacy w roku 1917. Pod koniec lat 30. XX w. miejsce to było jednym z lotnisk zapasowych dla krakowskiego 2 Pułku Lotniczego, a w czasie Wojny Obronnej, we wrześniu 1939 r.,  przez krótki czas operowały z niego eskadry 2 PL. Aeroklub Krakowski przeniósł się z Balic do Pobiednika w roku 1952. Nie było wówczas tam żadnych zabudowań lotniskowych. W latach 1953 – 1956 zbudowano hangar z budynkiem portowym oraz przeniesiono z Pasternika historyczny hangar austriacki, przeniesiony tam wcześniej z lotniska Rakowice – Czyżyny.

Obecnie lotnisko to, o nawierzchni całkowicie trawiastej dysponuje trzema pasami startowymi – dwoma o kierunku 090o/270o, o wymiarach 1000×100 m i 700×100 m oraz jednym o kierunku 120o/300o, o wymiarach 1050×100 m. Lotnisko położone jest w przestrzeni powietrznej klasy G, sięgającej od poziomu terenu do wysokości 488 m. Obsługuje tylko ruch VFR.

Od 1958 na lotnisku w Pobiedniku rozgrywana jest najstarsza w Polsce lotnicza impreza sportowa – Lot Południowo – Zachodniej Polski im. F. Żwirki. Obecnie ma ona formułę zawodów w lataniu precyzyjnym, jako jedna z eliminacji Samolotowego Nawigacyjnego Pucharu Polski. Krajobraz okolic Krakowa – tereny górzyste, z bardzo gęstą zabudową sprawiają, że stopień trudności tych zawodów jest wysoki. W 1998 na lotnisku w Pobiedniku rozegrano III Samolotowe Rajdowe Mistrzostwa Europy. Z Aeroklubu Krakowskiego wywodzą się czołowi polscy piloci, specjalizujący się w lataniu precyzyjnym i rajdowym – Edward Popiołek, Krzysztof Lenartowicz oraz rodzina Wieczorków.