An-26 to średni samolot transportowy napędzany dwoma silnikami turbośmigłowymi, opracowany w biurze konstrukcyjnym Antonowa w ZSRR w oparciu o konstrukcję samolotu pasażerskiego An-24. Prototyp oblatano w 1969 r. Samolot może zabrać 5500 kg ładunku, 30 skoczków spadochronowych lub 24 nosze. Załoga składa się z 2 pilotów, nawigatora, mechanika pokładowego i radiooperatora.
Z tyłu kadłuba znajduje się otwierana rampa opuszczana do załadunku i zrzutów. Możliwe jest przewożenie i desantowanie pojazdów, np. samochodów terenowych UAZ. W gondoli prawego silnika zamontowany jest dodatkowy silnik odrzutowy RU-19A o ciągu 7,85 kN służący do wspomagania startu z dużym obciążeniem z wysoko położonych lotnisk i jako pomocnicza jednostka napędowa.
W 1972 r. polskie lotnictwo wojskowe zakupiło 12 samolotów An-26. Były eksploatowane przez 13. Pułk, a następnie 13. Eskadrę Lotnictwa Transportowego w Krakowie-Balicach do początku 2009 r. Są też używane w lotnictwie cywilnym do przewozu ładunków. Wyprodukowano 1410 egzemplarzy, które trafiły do eksploatacji w 27 krajach.
| Rozpiętość | 29,2 m |
| Długość | 23,8 m |
| Masa startowa | 24000 kg |
| Maksymalna prędkość | 540 km/h |
| Pułap | 7500 m |
| Zasięg | 2700 km |
| Uzbrojenie | – |
| Silnik | dwa silniki turbośmigłowe AI-24WT o mocy 2820 KM i pomocniczy silnik RU-19A-300 o ciągu 8,8 kN |
