Samolot rozpoznania powietrznego Aviatik C.III powstał w 1916 roku w zakładach Aviatik-Flugzeugwerke w Lipsku i był udoskonaloną odmianą wcześniejszej wersji C.I używanej przez niemieckie lotnictwo od 1915 roku.
Wersja C.III, podobnie jak i jej poprzednik C.I, nie była produkowana masowo – zbudowano w latach 1916–1917 zaledwie 80 egzemplarzy. U podstaw tego leżała decyzja z ostatnich miesięcy 1916 roku o przestawieniu mocy przerobowych zakładów Aviatik na produkcję licencyjną nowocześniejszych i bardziej przydatnych na froncie samolotów DFW C.V.
Płatowiec Aviatik C.III różnił się od wcześniejszych wersji poprawionym oprofilowaniem przodu kadłuba, dodano także kołpak śmigła i wyposażenie radiowe. W okresie I wojny światowej samoloty Aviatik C.III były używane w niemieckich jednostkach lotniczych jako maszyny zwiadowcze oraz okazjonalnie jako eskorta.
W 1919 roku 7 samolotów Aviatik zostało przejętych w Wielkopolsce przez polskie władze wojskowe, a następnie 3 z nich przekazano Szkole Pilotów w Poznaniu-Ławicy. Na płatowcu o numerze 12342/17 zginął śmiercią lotnika w dniu 4 lutego 1920 roku kpt. pilot Wiktor Lang. Pozostałe cztery samoloty prawdopodobnie nie były używane.
Eksponowany kadłub jednosilnikowego samolotu o konstrukcji całkowicie drewnianej, w układzie dwupłata, Aviatik C.III o numerze seryjnym C12250/17 pochodzi z 1917 roku i jest unikatem na skalę światową. Odkryte podczas restauracji ślady instalacji radiowej świadczą o użytkowaniu tej maszyny bądź w szkole radiooperatorów, bądź jako samolotu wywiadowczego na Froncie Zachodnim.
| Rozpiętość | 11,8 m |
| Długość | 8,1 m |
| Masa startowa | 1314 kg |
| Maksymalna prędkość | 160 km/h |
| Pułap | 4500 m |
| Zasięg | 3 godziny lotu |
| Uzbrojenie | 1 ruchomy km Parabellum 7,92 mm |
| Silnik | 6-cylindrowy, rzędowy Mercedes D.III o mocy 160 KM (118 kW) |
