Samolot Iliuszin Ił-14 został zaprojektowany przez zespół pod kierunkiem Siergieja Iliuszina, był udoskonaloną odmianą samolotu Ił-12, zaprojektowanego jako następca samolotów DC-3 i Li-2. Oblot płatowca odbył się 20 września 1950 roku.
Nowy samolot miał prawie nie zmieniony kadłub, inne natomiast były skrzydła oraz kształt usterzenia pionowego. Zamontowano także silniki o większej mocy i mniejszym zużyciu paliwa. Początkowo produkowana była 18-miejscowa wersja oznaczona Ił-14P. W roku 1956 powstała wersja z wydłużonym kadłubem, która początkowo zabierała 24, a później 28 lub nawet 32 pasażerów oraz czteroosobową załogę. Wersja transportowa była oznaczona jako Ił-14G lub Ił-14T. Wojskowa wersja samolotu, Ił-14D, przeznaczona była do desantu.
W latach 1954-1960 zbudowano łącznie 3500 egzemplarzy płatowca. W byłej Niemieckiej Republice Demokratycznej na podstawie licencji zbudowano 80 sztuk w wersji Ił-14P. W Czechosłowacji z licencji powstało 200 samolotów pod oznaczeniem Avia AV-14. W Czechosłowacji była także zbudowana 42-miejscowa wersja oznaczona jako Avia AV-14 Super oraz wersja fotogrametryczna z przedłużonym, oszklonym dziobem.
Samoloty lł-14 były używane w komunikacji lotniczej ZSRR i krajów socjalistycznych. Polska zakupiła samoloty Ił-14 dla PLL LOT oraz lotnictwa wojskowego. Płatowce te były między innymi na wyposażeniu Wyższej Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie, a pojedyncze egzemplarze używano także w innych celach.
Prezentowany egzemplarz Ił-14S to luksusowo wyposażona salonka należąca do 36. Specjalnego Pułku Lotnictwa Transportowego. Płatowiec zbudowano w 1959 roku w Niemczech Wschodnich. Po ukończeniu służby samolot trafił do zbiorów Muzeum w 1987 roku.
| Rozpiętość | 31,7 m |
| Długość | 21,3 m |
| Masa startowa | 17250 kg |
| Maksymalna prędkość | 430 km/h |
| Pułap | 7400 m |
| Zasięg | 1500 km |
| Uzbrojenie | – |
| Silnik | 2 x gwiazdowy ASz-82T 1900 KM (1397 kW) |
