W 1948 r. inż. Tadeusz Sołtyk opracował samolot szkolno-akrobacyjny Zuch 1, będący rozwinięciem samolotu LWD Junak, napędzany czechosłowackim silnikiem rzędowym Walter Minor 6-III o mocy 160 KM. Prototyp został oblatany 1 września 1948 r. Pomimo dobrych charakterystyk lotnych nie wszedł do produkcji seryjnej, ponieważ Polsce nie udzielono licencji na produkcję tych silników.
Następnie opracowano wersję Zuch 2, napędzaną poniemieckim silnikiem gwiazdowym Siemens Bramo Sh 14, o słabszych osiągach i własnościach lotnych, ponieważ silniki te stawiały większy opór aerodynamiczny i ze względu na stopień zużycia osiągały moc tylko około 116, zamiast 160 KM. Prototyp tej wersji został oblatany 1 kwietnia 1949 r. przez pilota Antoniego Szymańskiego na lotnisku Lublinek. W 1950 r. wyprodukowano 5 egzemplarzy w Lotniczych Warsztatach Doświadczalnych w Łodzi. Były używane w aeroklubach do 1955 r.
Samolot o numerze fabrycznym 22 i znakach SP-BAM był drugim spośród 5 wyprodukowanych Zuchów 2. Służył w aeroklubach od lutego 1952 r. do grudnia 1963 r. W 1964 roku po remoncie w Zakładach Naprawczych APRL w Krośnie trafił na wystawę XX-lecia PRL na lotnisku Kraków-Rakowice-Czyżyny, gdzie pozostał jako eksponat powstającego Muzeum Lotnictwa. W 2015 r. samolot został kompleksowo odrestaurowany.
| Rozpiętość | 10,0 m |
| Długość | 7,61 m |
| Masa startowa | 1020 kg |
| Maksymalna prędkość | 222 km/h |
| Pułap | 4750 m |
| Zasięg | 1160 km |
| Uzbrojenie | – |
| Silnik | 7-cylindrowy gwiazdowy Bramo Sh 14A-4 o mocy 160 KM (118 kW) (w praktyce 116 KM /85 kW) |
