Na początku lat 60-tych rozpoczęto w ZSRR prace nad samolotem o zmiennej geometrii skrzydeł mającym uzupełnić a potem zastąpić w służbie samoloty MiG-21. W maju 1969 roku wykonał lot pierwszy seryjny MiG-23S. Samolot był napędzany silnikiem R-27F-300. Prace nad radiolokacyjnym systemem celowniczym RP-23 „Sapfir 23” przeciągały się i dlatego też tymczasowo zastosowano prostszy celownik radiolokacyjny RP-22 (stosowany na MiG-21). Nie pozwoliło to na pełne wykorzystanie systemu uzbrojenia, a możliwości nowego samolotu były porównywalne z MiG-21.
Następną wersją samolotu MiG-23, był krótko produkowany myśliwiec nieoficjalnie nazywany „MiG-23 wzór 1971” z nowym skrzydłem ze zubożoną mechanizacją.
W 1972 roku pojawił się wreszcie poprawiony samolot nazwany MiG-23M. Został wyposażony w silnik R-29 o większym ciągu, ruchoma część skrzydła miała zwiększoną powierzchnię oraz pełną przewidzianą w projekcie mechanizację (skrzele z MiG-23S zostało zastąpione klapą przednią), usterzenie pionowe zostało przesunięte do tyłu kadłuba. Zastosowano dopracowany system wykrywania i celowania, w skład którego wchodził celownik radiolokacyjny RP-23 „Sapfir 23”
i ciepłonamiernik TP-23 (ułatwiający śledzenie celu powietrznego na podstawie śladu cieplnego).
W skład uzbrojenia, oprócz stosowanego już wcześniej dwulufowego działka GSz-23Ł i rakiet kierowanych krótkiego zasięgu (R-3S, R-3R, R-13M, uzupełnione potem o R-60), weszły rakietowe pociski kierowane średniego zasięgu (R-23R i R-23T) do zwalczania celów powietrznych. Dodatkowym uzbrojeniem do zwalczania celów naziemnych były rakiety kierowane (Ch-66,Ch-23), bomby o łącznej masie 2000 kg oraz rakiety niekierowane. Skuteczne użycie uzbrojenia bombowego na MiG-23 było niezwykle trudne z uwagi na brak odpowiedniego systemu celowniczego (bombardowano „na oko”). W 1973 roku powstała pierwsza wersja eksportowa nazwana MiG-23MS, z uproszczonym wyposażeniem i uzbrojeniem analogicznym z MiG-23S. Drugi wariant eksportowy nazwany MiG-23MF, wprowadzony do produkcji w 1977 roku, niewiele różnił się od podstawowego MiG-23M. Przeznaczony był dla państw Układu Warszawskiego.
Dla Polskiego Lotnictwa Wojskowego zakupiono 36 samolotów MiG-23MF. Dostawy były realizowane w latach 1979, 1981 i 1982. Zakupiono również 6 MiG-23UB – wersji szkolnych MiG-23MF których dostawy były realizowane równolegle z MiG-23MF. Obie wersje wycofano z uzbrojenia w 1999 roku.
| Rozpiętość | (maks. skos skrzydła) 7,78 m |
| Długość | 17,18 m |
| Masa startowa | 15400 kg |
| Maksymalna prędkość | 2500 km/h |
| Pułap | 17500 m |
| Zasięg | 1600 km |
| Uzbrojenie | opis w tekście |
| Silnik | R-29-300 o ciągu (z dopalaniem) 12500 kG |
