Pierwszy skonstruowany i produkowany seryjnie w ZSRR silnik rzędowy.
Silnik widlasty ze sprężarką odśrodkową skonstruowany przez zespół kierowany przez Aleksandra Aleksandrowicza Mikulina w 1931 roku. Powstał w wyniku dążenia ZSRR do stworzenia nowoczesnego przemysłu silnikowego, budującego silniki lotnicze dużej mocy. Po dopracowaniu technologii silnik trafił do produkcji w roku 1932. Pierwsze silniki seryjne pojawiły się w 1933 roku.
M-34 okazał się bardzo perspektywiczną konstrukcją. W następnych latach podlegał ciągłym udoskonaleniom – wprowadzono reduktor, metalowe śmigło o zmiennym skoku, udoskonaloną sprężarkę i inne modyfikacje techniczne i technologiczne, zwiększające moc silnika. Na bazie silnika M-34 powstały silniki AM-35A, AM-38, AM-42, stosowane w kilku znanych samolotach okresu II wojny światowej. Wadą silnika M-34 była jego duża masa, która sprawiała, że nadawał się tylko do napędu dużych samolotów.
Silnik był stosowany w bombowcach Tupolew TB-3 i Petliakow TB-7 (Pe-8) a także w łodziach latających Beriew MBR-2.
Układ | 12-cylindrowy widlasty |
Chłodzenie | wodne |
Stopień sprężania | 6,0 |
Pojemność | 45,8 l |
Masa | 582 kg |
Moc maksymalna | 850 KM przy 1800 obr./min |
Moc nominalna | 750 KM przy 1740 obr./min |