PZL M-20 Mewa to sześciomiejscowy samolot dyspozycyjny, produkowany przez WSK PZL Mielec na licencji amerykańskiego samolotu Piper PA-34 Seneca II. Pierwszy egzemplarz, zbudowany z elementów dostarczonych z USA został oblatany w lipcu 1979 r. W odróżnieniu od amerykańskiego oryginału Mewy były napędzane produkowanymi w Polsce silnikami PZL-Franklin 6A-350C. Problemy z silnikami Franklin doprowadziły do wdrożenia do produkcji w 1985 r. wersji Mewy odpowiadającej nowszemu wariantowi Piper PA-34 Seneca III z silnikami Teledyne Continental TSIO/LTSIO-360-KB.
Samoloty Mewa w Polsce są używane jako dyspozycyjne i do szkolenia pilotów samolotów wielosilnikowych w lotach według wskazań przyrządów (IFR) w Ośrodku Kształcenia Lotniczego Politechniki Rzeszowskiej. Trzy egzemplarze były eksploatowane przez Lotnicze Pogotowie Ratunkowe. Jeden egzemplarz służył w Morskim Oddziale Straży Granicznej do lotów patrolowych nad morzem.
Prezentowany egzemplarz o nr fabrycznym 1AHP01-01 to pierwsza Mewa zbudowana w Polsce z części dostarczonych przez licencjodawcę. Oblatany przez Tadeusza Pakułę 25 lipca 1979 r. początkowo nosił znaki SP-PKA. Później samolot został przebudowany do wersji M-20-03 i otrzymał znaki SP-DMA. W 1988 roku samolot został zaprezentowany na Air Show Farnborough. Samolot był wykorzystywany przez spółkę Aerogryf Aviation m.in. do prowadzenia szkoleń w ramach certyfikowanego Ośrodka Szkolenia i Przeszkalania Lotniczego. Przekazanie Muzeum nastąpiło po przylocie na Lądowisko Rakowice-Czyżyny we wrześniu 2011 r.
| Rozpiętość | 11,86 m |
| Długość | 8,72 m |
| Masa startowa | 2 070 kg |
| Maksymalna prędkość | 360 km/h |
| Pułap | 7 620 m |
| Zasięg | 1 260 km |
| Uzbrojenie | – |
| Silnik | dwa 6-cylindrowe silniki rzędowe w układzie płaskim (bokser) PZL-Franklin 6A-350C chłodzone powietrzem o mocy 162 kW (220 KM) każdy |
