Stinson L-5 Sentinel jest jednosilnikowym dwumiejscowym samolotem łącznikowo-obserwacyjnym w układzie górnopłata zastrzałowego o konstrukcji mieszanej. Prototyp powstał w 1941 roku. Wyposażony w przeszkloną, dużą kabinę załogi wszedł do produkcji seryjnej jako O-49. Rozwinięciem tej konstrukcji był płatowiec O-62 budowany od 1942 roku. Samolot ten po wprowadzeniu drobnych zmian był produkowany do końca wojny jako L-5. Ogółem powstało 3283 egzemplarzy we wszystkich wersjach.
Samoloty Stinson L-5 korygowały ogień artyleryjski, stosowano je jako dyspozycyjne, obserwacyjne a także sanitarne. Fabrycznie nieuzbrojone samoloty, były czasami uzbrajane „na własną rękę” w broń piechoty. Po zakończeniu działań wojennych wiele samolotów Stinson L-5m zostało sprzedanych w ramach demobilu prywatnym właścicielom.
Eksponowana kratownica kadłuba wraz ze statecznikiem pionowym pochodzi z egzemplarza o numerze seryjnym 42-98643. Samolot powstał w 1942 roku i w latach II wojny światowej latał na froncie zachodnim w lotnictwie Armii Stanów Zjednoczonych.
| Rozpiętość | 10,38 m |
| Długość | 7,32 m |
| Masa startowa | 929 kg |
| Maksymalna prędkość | 208 km/h |
| Pułap | 4800 m |
| Zasięg | 670 km |
| Uzbrojenie | – |
| Silnik | 6-cylindrowy płaski Lycoming O-435-1 o mocy 187 KM (138 kW) |
