TS-11 Iskra to odrzutowy samolot szkolno-treningowy, opracowany w 1958 roku przez zespół inż. Tadeusza Sołtyka. Prototyp oblatano w 1960 roku. Produkcję seryjną samolotów podjęto w zakładach WSK PZL Mielec w roku 1963. Na Iskrze pobito w 1964 r. cztery światowe rekordy prędkości.
W 1991 r. przebudowano 6 egzemplarzy Iskry bis DF z 19 serii produkcyjnej do wersji rozpoznawczej TS-11R Novax z zabudowanym radarem pogodowym produkcji USA Bendix/King RDS-81 oraz odbiornikiem GPS. Radar obsługiwał operator zajmujący tylne miejsce w kabinie. Lotnictwo Marynarki Wojennej używało TS-11R do zadań rozpoznania morskiego.
W latach 1991–2003 samoloty TS-11R Iskra Bis DF służyły w jednostkach lotnictwa Marynarki Wojennej w Siemirowicach: 7. Pułku Lotnictwa Specjalnego MW, (od 1.1.1996) 3. (od 2.9.1997 Kaszubskim) Dywizjonie Lotniczym w Siemirowicach, (od 1.1.2003 r.) 30. Kaszubskiej Eskadrze Lotniczej. Ostatni lot na TS-11 lotnictwa morskiego miał miejsce 25 lutego 2003 r.
Egzemplarz muzealny po wyprodukowaniu został dostarczony do 2. Pułku Lotnictwa Myśliwskiego w Goleniowie, a w kwietniu 1988 przekazany do 58. Lotniczego Pułku Szkolnego w Dęblinie. W bazie lotnictwa Marynarki Wojennej w Siemirowicach służył w latach 1991–2002. W 2003 trafił do 3. Eskadry Lotnictwa Taktycznego w Poznaniu-Krzesinach, a później do Dęblina (1. Ośrodek Szkolenia Lotniczego). Samolot został przekazany do Muzeum w 2007 roku.
| Rozpiętość | 10,06 m |
| Długość | 11,15 m |
| Masa startowa | 3840 kg |
| Maksymalna prędkość | 750 km/h |
| Pułap | 11000 m |
| Zasięg | 1200 km |
| Uzbrojenie | działko kal. 23 mm, możliwość podwieszenia 50-kg bomb, zasobników z karabinami maszynowymi i wyrzutni niekierowanych pocisków rakietowych na czterech podskrzydłowych węzłach |
| Silnik | 1 turboodrzutowy SO-3W o ciągu 9,81 kN (1100 kG) |
