An-2 jest samolotem wielozadaniowym zaprojektowanym w biurze konstrukcyjnym Olega Antonowa. Prototyp oblatano w 1947 r. Produkowany seryjnie w ZSRR, Chinach i Polsce. W Polsce produkowany był seryjnie w WSK Mielec w latach 1960-2002. Wyprodukowano go tu w ilości 11954 szt.
Najliczniejsza była wersja rolnicza (7880 szt.) Łącznie z produkowanymi w ZSRR i Chinach jest najliczniejszym typem samolotu rolniczego na świecie). Głównym odbiorcą produkowanych w Polsce An-2 był ZSRR (10628 szt.), a 464 szt. użytkowano w Polsce.
An-2 jest jednosilnikowym dwupłatem konstrukcji metalowej ze stałym podwoziem. Skrzydła i usterzenie kryte są płótnem. Skrzydła górne posiadają automatyczne sloty, a oba skrzydła-klapy do lądowania. Metalowe zbiorniki paliwa o łącznej pojemności 1200 I znajdują się w górnych skrzydłach. Kadłub w części środkowej ma przestrzeń ładunkową, gdzie w wersji rolniczej umieszczony jest zbiornik na chemikalia. Drzwi do kadłuba są podwójne; mniejsze dla załogi i pasażerów a większe, otwierane na zewnątrz, służą doładowania towarów. Kabina ma podwójny układ sterowania. Koła można zastąpić nartami lub zabudować pływaki w wersji wodnej.
Zespół napędowy stanowi silnik gwiazdowy, 9-cylindrowy, Asz-621R o mocy 1000 KM (736 kW) oraz p metalowe śmigło AW-2 o zmiennym skoku o średnicy 3,6 m. Podstawowym wspólnym zespołem aparatury rolniczej jest zbiornik na chemikalia. Wykonany jest on z laminatu epoksydowego zbrojonego włóknem szklanym i posiada pojemność 1350 I. W wersji do nawozów sypkich do gardzieli zbiornika mocowano pod samolotem rozsiewacz tunelowy, a nad zbiornikiem 2 kanały zasypowe do ładowania nawozów oraz wiatrakowy napęd mieszadła znajdującego się w zbiorniku. W wersji do oprysków cieczowych do gardzieli zbiornika montowany jest zespół pompujący wyposażony w odśrodkową pompę napędzaną wiatrakiem oraz zawory uruchamiane pneumatycznie sterujące podawaniem cieczy do rur opryskowych, zawieszonych pod kadłubem i dolnym skrzydłem. Na rurach można instalować 96 dysz rozpylających różnych typów i rozmiarów. Do oprysków drobnokroplistych (U LV) pod skrzydłami na wysięgnikach montowane są rury z opryskiwaczami obrotowymi tzw. atomizerami.
An-2 jest szczególnie przydatny do pracy w trudnych warunkach polowych. Konstrukcja jest mocna – projektowana była i sprawdzana w ekstremalnych warunkach dodatnich i ujemnych temperatur. Duża ładowność i objętość kadłuba umożliwia przewożenie zapasowych silników i części zamiennych oraz członków ekip. Wadą jest brak instalacji przeciwoblodzeniowej. Mocne podwozie, duże opony oraz mechanizacja skrzydła umożliwiają krótkie starty i lądowania nawet na nierównych lądowiskach roboczych.
Samolot o znakach SP-WMK wyprodukowany w 1974 r. wylatał 7465 godz. w Polsce, Iranie, Egipcie, Tunezji, NRD i Słowacji. Został przekazany jako dar Zakładu Usług Agrolotniczych w Mielcu i wyremontowany przez jego byłych pracowników.
Rozpiętość | 18,18 m |
Długość | 12,40 m |
Masa startowa | 5500 kg |
Maksymalna prędkość | 250 km/h |
Pułap | 4400 m |
Zasięg | 1200 km |
Uzbrojenie | – |
Silnik | gwiazdowy, 9-cylindrowy, Asz-62IR o mocy 1000 KM (736 kW) |