Radziecka armata przeciwlotnicza z okresu II wojny światowej. Projekt tej półautomatycznej armaty przeciwlotniczej powstał w Związku Radzieckim tuż przed wybuchem II wojny światowej w zespole kierowanym przez Ł. W. Ljuliewa.
W momencie ataku Niemiec na Związek Radziecki działa przeciwlotnicze kalibru 85 mm wz. 1939 znajdowały się już w dużej liczbie na wyposażeniu Armii Czerwonej. Przez cały okres II wojny światowej stanowiły podstawowy typ dział przeciwlotniczych średniego kalibru armii radzieckiej. Choć armatę 85 mm wz. 1939 zaprojektowano do niszczenia celów powietrznych, to sporadycznie używano jej także w roli działa przeciwpancernego.
Poza siłami zbrojnymi Związku Radzieckiego podczas II wojny światowej w armaty te wyposażone były również oddziały Ludowego Wojska Polskiego. Po zakończeniu działań wojennych armaty przeciwlotnicze 85 mm wz. 1939 znalazły się na uzbrojeniu armii większości krajów kupujących broń w Związku Radzieckim. Sporo dział tego typu pozostawało na uzbrojeniu jeszcze wiele lat po zakończeniu II wojny światowej.
| Długość lufy | 55,5 kalibra |
| Masa w położeniu bojowym | 4900 kg |
| Donośność pozioma | 15500 m |
| Donośność pionowa | 10500 m |
| Szybkostrzelność | 20 strz/min |
| Kąt ostrzału w płaszczyźnie poziomej | 360° |
| Kąt ostrzału w płaszczyźnie pionowej | -3° ÷ +82° |
| Prędkość początkowa pocisku | 800 m/s |
