Silnik Whirlwind został opracowany w 1926 r. przez inżynierów Lawrance’a, Jonesa i Herona pod kierownictwem P. B. Taylora, z założeniem uzyskania niezawodnej jednostki napędowej średniej mocy.
Okazał się niezwykle udaną konstrukcją. W 1927 r. Charles Lindbergh wykonał przelot nad Atlantykiem z Nowego Jorku do Paryża samolotem Ryan NYP „Spirit of St. Louis”, napędzanym silnikiem J-5C Whirlwind. Silniki tego typu były też produkowane w latach 30. na licencji w Polsce przez Polskie Zakłady Skody i wytwórnię Avia.
Whirlwindy w wersjach 5-, 7- i 9-cylindrowej były stosowane do napędu samolotów treningowych, obserwacyjnych, dyspozycyjnych i sterowców. Produkowane na licencji przez zakłady Continental były też stosowane do napędu czołgów (M3 Lee, M4 Sherman, Ram) i dział samobieżnych.
| Układ | 9-cylindrowy gwiazdowy |
| Chłodzenie | powietrze |
| Stopień sprężania | 6,3 |
| Pojemność | 15,9 l |
| Masa | 300 kg |
| Moc maksymalna | 400 KM przy 2300 obr./min |
| Moc nominalna | 365 KM przy 2100 obr./min |
