W 1959 w Instytucie Lotnictwa opracowano 22-miejscowy samolot pasażerski MD-12, przeznaczony do lotów na trasach krajowych. Zbudowano trzy prototypy – jeden do prób statycznych i dwa do prób w locie. Jeden z nich w 1961 skierowano do próbnej eksploatacji na linii Warszawa – Rzeszów.
PLL LOT nie były zainteresowane samolotem, ponieważ bardziej opłacalne okazało się przesuwanie mniej nowoczesnych samolotów z tras zagranicznych na krajowe. W 1962 opracowano wersję fotogrametryczną MD-12F, z przeszklonym nosem, zabudowaną w kadłubie aparaturą fotograficzną, skrzydłami o większej rozpiętości, mieszczącymi powiększone zbiorniki paliwa, wydłużające czas lotu do 10 godzin.
Samolot okazał się udany, ale katastrofa pierwszego prototypu w 1963 sprawiła, że nie trafił do produkcji seryjnej. MD-12F przybył drogą powietrzną do Muzeum w 1967 r.
| Rozpiętość | 23,6 m |
| Długość | 15,8 m |
| Masa startowa | 7000 kg |
| Maksymalna prędkość | 305 km/h |
| Pułap | 4750 m |
| Zasięg | 2100 km |
| Uzbrojenie | – |
| Silnik | 4 x silniki gwiazdowe, 7-cylindrowe, chłodzone powietrzem WN-3C o mocy 330 KM (244 kW) każdy |
