Jesienią 1914 roku w oddziale lotniczym wielkiego koncernu elektro-technicznego Allgemeine Elektrizitäts-Gesellschaft (AEG) w Henningsdorf koło Berlina inżynier Wagner zaprojektował i zbudował dwumiejscowy średniopłat z kadłubem o konstrukcji spawanej z rur stalowych i drewnianymi, krytymi płótnem skrzydłami. Pierwszy egzemplarz samolotu Eule (Sowa) wyposażony został w rotacyjny silnik gwiazdowy. Cechą charakterystyczną konstrukcji był krótki, mierzący zaledwie 4,77 m długości, kadłub o bardzo dużym przekroju poprzecznym (110 x 98 cm) oraz płat o silnie zwężającym się ku końcom obrysie skrzydła i grubym, silnie wypukłym profilu.
Samolot ten używany był do prób kołowania i spłonął w pożarze, który wybuchł podczas naprawy zbiornika paliwa samolotu. Jego miejsce zajął drugi prototyp, wyposażony także w silnik rotacyjny (niektóre źródła sugerują, że był to 4-cylindrowy silnik rzędowy, jednak wydaje się to nieprawdopodobne). Na samolocie tym wykonano kilka krótkotrwałych lotów próbnych.
Jakkolwiek specyficzny układ skrzydeł nie został przyjęty do produkcji seryjnej, spawany z rur, krótki kadłub samolotu Eule otwarł drogę wszystkim znanym i udanym dwupłatowcom bojowym konstrukcji AEG klas B, C i J, używanym przez cały okres wielkiej wojny.
Prototyp Eule do końca I wojny światowej eksponowano pod stropem hali montażowej zakładów AEG, a później przekazano go do Niemieckich Zbiorów Lotniczych w Berlinie. Po ewakuacji przed nalotami alianckimi w 1943 roku samolot pozostawiony został na terenie okupowanej Polski w okolicach Czarnkowa pod Poznaniem. Odnaleziony przez w 1945 roku przez Polaków, w latach 1946–63 był przechowywany w magazynach Muzeum Techniki NOT. W 1963 r. wrak został przekazany do zbiorów MLiA w Krakowie. W 2003 roku samolot poddano konserwacji zachowawczej i umieszczono na ekspozycji.
| Rozpiętość | 11 m |
| Długość | 5,81 m |
| Masa startowa | – |
| Maksymalna prędkość | – |
| Pułap | – |
| Zasięg | – |
| Uzbrojenie | – |
| Silnik | Silnik rotacyjny nieznanego typu |
