W początku 1939 roku szef biura konstrukcyjnego zakładów Cessna Aircrafr Corporation w Wichita inż. Tom Selter zaprojektował dwusilnikowy, pięciomiejscowy samolot o konstrukcji mieszanej. Oblatany w tym samym roku T‑50 wszedł do seryjnej produkcji w zakładach Cessna w roku następnym.
Płatowcem tym zainteresowały się władze wojskowe i od roku 1940 zakłady Cessna rozpoczęły masową produkcję treningowych AT‑8 i AT‑17. Maszyna, będąca pierwszą dwusilnikową konstrukcją firmy, wyposażona w silniki gwiazdowe Jacobs, otrzymała nazwę Bobcat. Łącznie powstały 2042 samoloty wszystkich wersji.
Odmiana przeznaczona dla Lotnictwa Armii Stanów Zjednoczonych (USAAF) była budowana pod oznaczeniem UC‑78 i służyła do szkolenia załóg oraz lotów dyspozycyjnych. Po zakończeniu wojny duża liczba tych samolotów została sprzedana w ramach demobilu do wielu krajów. Polska zakupiła wówczas 21 sztuk, wszystkie sprowadzone Cessny pochodziły z produkcji wojennej. Do stanu użyteczności doprowadzono 14 egzemplarzy, reszta służyła jako zbiór części zamiennych.
PLL LOT eksploatował Cessny Bobcat do 1949 roku. Potem jedyny nie skasowany samolot (SP-LEM) przekazano Instytutowi Lotnictwa, gdzie otrzymał rejestrację SP-GLC i był użytkowany do 1962 roku. W lipcu 1953 roku wykonano z jego pokładu rekordowe skoki spadochronowe z wysokości 4800 i 4600 m.
Swą długowieczność Cessna UC-78 SP-GLC zawdzięczała „kanibalizacji” innych samolotów tego typu. Dla upamiętnienia tego na części dziobowej kadłuba wymalowano charakterystyczny motyw paszczy rekina. Po wycofaniu z eksploatacji w 1967 roku UC-78 Bobcat SP-GLC został przekazany do zbiorów Muzeum. Jest on obecnie prezentowany w barwach Instytutu Lotnictwa.
| Rozpiętość | 12,78 m |
| Długość | 10,0 m |
| Masa startowa | 2135 kg |
| Maksymalna prędkość | 314 km/h |
| Pułap | 6000 m |
| Zasięg | 1000 km |
| Uzbrojenie | brak stałego uzbrojenia |
| Silnik | dwa 7-cylindrowe gwiazdowe chłodzone powietrzem Jacobs R-755-9 o mocy 245 KM (178 kW) każdy |
