MiG-21U powstał w oparciu o samolot myśliwski MiG-21 F-13. Wersję szkolno-bojową wyposażono m.in. w rozmównicę pokładową SPU-7, autopilota KAP-2 i urządzenie imitacji uszkodzeń, natomiast zrezygnowano z działka w kadłubie. MiG-21U był produkowany w latach 1962–1968. W kodzie NATO MiG-21U nosił oznaczenie Mongol A.
Polska zakupiła 11 samolotów w latach 1965–66, z czego 6 sztuk w odmianie 66-400 i 5 w odmianie 66-600. Pozostały w służbie do 1990. Egzemplarz MiG-21U 66-400 nr seryjny 161217 został dostarczony 29 czerwca 1965 r. Był użytkowany w 40. Pułku Lotnictwa Myśliwskiego w Świdwinie a następnie w 1. Pułku Lotnictwa Myśliwskiego w Mińsku Mazowieckim. W 1990 roku został przekazany do Muzeum Lotnictwa Polskiego.
| Rozpiętość | 7,15 m |
| Długość | 12,18 m |
| Masa startowa | 7800 kg |
| Maksymalna prędkość | 2175 km/h |
| Pułap | 18300 m |
| Zasięg | 1460 km |
| Uzbrojenie | karabin maszynowy A-12,7 mm w podkadłubowym zasobniku |
| Silnik | turboodrzutowy R-11F-300 o ciągu 5740 kG |
