Nieudana modyfikacja śmigłowca Mi‑2. Na początku lat 70. w Ośrodku Badawczo-Rozwojowym WSK Świdnik podjęto prace nad wersją desantową śmigłowca Mi‑2. Powstała wersja Mi‑2M2 o przekonstruowanym kadłubie, w którym zbiornik paliwa umieszczono pod podłogą kabiny ładunkowej, dzięki czemu znacznie wzrosła jej objętość, z ławkami dla desantu umieszczonymi wzdłuż ścian kabiny i dwoma parami przesuwnych drzwi z przodu i z tyłu po obu stronach kadłub. Zwiększono też rozstaw podwozia. Napęd stanowiły zmodyfikowane silniki GTD‑350P o mocy 450 KM. Zmiany objęły też instalację elektryczną i paliwową.
Prototyp oblatano 1 lipca 1974 r. Nowa wersja odznaczała się gorszymi własnościami lotnymi i większą masą startową niż oryginalny Mi‑2, ponadto silniki GTD‑350P sprawiały problemy, dlatego śmigłowiec nie wszedł do produkcji seryjnej.
Egzemplarz muzealny w 1977 r. znalazł się w Wojskowej Akademii Technicznej w Warszawie, która w 2007 r. przekazała śmigłowiec do Muzeum.
| Średnica wirnika | 14,5 m |
| Długość kadłuba | 11,94 |
| Masa startowa | 3550 kg |
| Maksymalna prędkość | 210 km/h |
| Pułap | 4000 m |
| Zasięg | 160 km |
| Uzbrojenie | – |
| Silnik | dwa silniki turbowałowe GTD-350P o mocy 450 KM każdy |
