Dwumiejscowy samolot szkolno – treningowy skonstruowany przez Tadeusza Sołtyka, przeznaczony głównie do szkolenia pilotów wojskowych. Był to pierwszy samolot o konstrukcji całkowicie metalowej skonstruowany w Polsce po II wojnie światowej. Miał bardzo dobre własności pilotażowe.
W 1957 r. wyprodukowano pierwszą serię 10 egzemplarzy uzbrojonych w karabin maszynowy i dwa wyrzutniki bombowe. Rok później wariant ten został zastąpiony w produkcji przez wariant BII, w którym uzbrojenie zostało zastąpione fotokarabinem. W latach 1957 – 1960 wyprodukowano 229 egzemplarzy. W 1966 r. pierwsze Biesy wycofane z lotnictwa wojskowego zostały przekazane do aeroklubów, gdzie były używane do 1978 r. W lotnictwie wojskowym Biesy były używane do 1975 r.
Dwa egzemplarze, przystosowane do klimatu tropikalnego zakupiła Indonezja. Bies ustanowił trzy rekordy w swojej klasie – wysokości lotu 7084 m, odległości 2884 km w obwodzie zamkniętym i prędkości 320 km/h w obwodzie zamkniętym.
Prezentowany egzemplarz to pierwszy prototyp o znakach SP-GLF, oblatany przez Ludwika Natkańca 23 lipca 1965 roku.
| Rozpiętość | 10,5 m |
| Długość | 8,6 m |
| Masa startowa | 1550 kg |
| Maksymalna prędkość | 310 km/h |
| Pułap | 6000 m |
| Zasięg | 750 km |
| Uzbrojenie | – |
| Silnik | gwiazdowy PZL WN-31 o mocy 330 KM (242 kW) |
