Jednomiejscowy szybowiec szkolny o konstrukcji drewnianej, w układzie zastrzałowego górnopłata.
Zaprojektowany przez inżyniera Wacława Czerwińskiego. Prototyp powstał w Wojskowych Warsztatach Szybowcowych i został oblatany wiosną 1937 roku na lotnisku Rakowice w Krakowie. Okazał się bardzo udaną i bezpieczną konstrukcją – wszedł do produkcji w WWS w Krakowie pod nazwą Żaba. W wyniku doświadczeń uzyskanych w czasie eksploatacji konstruktor wprowadził drobne ulepszenia w szybowcu, który pod nazwą Żaba bis budowany był w Lwowskich Warsztatach Lotniczych we Lwowie.
Żaby używane były w szkołach szybowcowych w całej Polsce. Do wybuchu wojny w 1939 roku wyprodukowano w Krakowie i Lwowie około 140 egzemplarzy obu odmian tego typu. Na uwagę zasługuje fakt prowadzenia badań ergonomicznych przy projektowaniu Żaby. Doprowadziły one do zaprojektowania siedzenia pilota o specjalnym kształcie, zabezpieczającym kręgosłup pilota przy tzw. twardym lądowaniu. Wprowadzono również amortyzator olejowo-powietrzny pomiędzy płozą a kratowym kadłubem.
Jeden egzemplarz, ze znakami SP-1265, został przechowany przez cały okres wojny w Krośnie i po wyremontowaniu został zarejestrowany ze znakami SP-167. Następnie, w latach 1947-1950, eksploatowany był w Instytucie Szybownictwa w Bielsku-Białej. Do zbiorów Muzeum został przekazany po Wystawie Lotniczej XX- lecia PRL w 1964 roku.
| Rozpiętość | 9,3 m |
| Długość | 5,45 m |
| Masa startowa | 164 kg |
| Masa własna | 85 kg |
| Maksymalna prędkość | 150 km/h |
| Powierzchnia nośna | 13,8 m2 |
| Doskonałość | 11 przy prędkości optymalnej 54 km/h |
| Opadanie | min. 1,23 m/s przy prędkości ekonomicznej 45 km/h |
| Prędkość minimalna | – |
| Maksymalna prędkość nurkowania | – |
