





Troska o stan historycznych obiektów to jedno z podstawowych zadań muzeów, a także zobowiązanie spoczywające na całej instytucji. Przeprowadzenie prac konserwatorskich i restauratorskich opisanych muzealiach miało powstrzymać naturalne procesy niszczące i umożliwić ponowną ekspozycję ciekawych eksponatów. Pracom przyświecała naczelna zasada dobra eksponatu.
Znajdujące się w zbiorach Muzeum Lotnictwa Polskiego samoloty biura konstrukcyjnego Jakowlewa: Jak-11, Jak-17UTI oraz Jak-23 to cenne zabytki techniki lotniczej z połowy XX wieku. Są zabytkami schyłkowego okresu dominacji samolotów o napędzie tłokowym i początków ery odrzutowców. Rozwiązania wykorzystane w płatowcach i silnikach trzech Jaków z jednej strony stanowią wykorzystanie doświadczeń radzieckich, niemieckich i brytyjskich z okresu II wojny światowej, z drugiej – próbę wypracowania modelu dla wojskowych samolotów odrzutowych. W polskim kontekście samoloty te reprezentują lotnictwo wojskowe i doświadczalne lat 40. i 50.
Stan zachowania Jaków wymagał podjęcia prac konserwatorskich: powłoki malarskie były zniszczone, występowała korozja powierzchniowa, niekiedy korozja wżerowa. Występowały braki w wyposażeniu, w wypadku kilku z nich konieczna była gruntowna rekonstrukcja. Jednym z celów programu konserwatorskiego było także przywrócenie historycznego wyglądu eksponatów.
Znajdujące się w zbiorach Muzeum Lotnictwa Polskiego samoloty biura konstrukcyjnego Jakowlewa: Jak-11, Jak-17UTI oraz Jak-23 to cenne zabytki techniki lotniczej z połowy XX wieku. Są zabytkami schyłkowego okresu dominacji samolotów o napędzie tłokowym i początków ery odrzutowców. Rozwiązania wykorzystane w płatowcach i silnikach trzech Jaków z jednej strony stanowią wykorzystanie doświadczeń radzieckich, niemieckich i brytyjskich z okresu II wojny światowej, z drugiej – próbę wypracowania modelu dla wojskowych samolotów odrzutowych. W polskim kontekście samoloty te reprezentują lotnictwo wojskowe i doświadczalne lat 40. i 50.
Stan zachowania Jaków wymagał podjęcia prac konserwatorskich: powłoki malarskie były zniszczone, występowała korozja powierzchniowa, niekiedy korozja wżerowa. Występowały braki w wyposażeniu, w wypadku kilku z nich konieczna była gruntowna rekonstrukcja. Jednym z celów programu konserwatorskiego było także przywrócenie historycznego wyglądu eksponatów.