Magazyn: PZL S-4 Kania 3
Polska
samolot do holowania szybowców
1958
|
Rozpiętość
|
12,2 m |
Długość
|
8,7 m |
Masa startowa
|
970 kg |
Maksymalna prędkość
|
170 km/h |
Pułap
|
5100 m |
Zasięg |
580 km |
Uzbrojenie
|
|
Silnik
:
gwiazdowy WSK (lic. Szwiecow) M-11D o mocy 125 KM (92 kW) |
|
W roku 1950, przy poparciu władz wojskowych, inż. Eugeniusz Stankiewicz, bazując na założeniach konstrukcyjnych przedwojennego RWD-8, opracował pierwszy prototyp samolotu Kania. Był to dwumiejscowy górnopłat o konstrukcji drewnianej, przeznaczony do szkolenia pilotów i holowania szybowców. Montaż prototypu wykonany został w Szybowcowym Zakładzie Doświadczalnym w Bielsku-Białej. W maju następnego roku pilot Tadeusz Więckowski dokonał oblotu maszyny.
Kania mogła być dobrym samolotem dla szybowników, gdyż posiadała lepszą prędkość wznoszenia niż produkowany wówczas CSS-13. Jednak ze względu na niekompletną dokumentacje oraz słabą konstrukcję nie została ona dopuszczona do eksploatacji. Po kilku latach w WSK Mielec powrócono do projektu. Zespół pod kierownictwem inż. E. Stankiewicza, na podstawie wcześniejszych doświadczeń, opracował nowy samolot. Oblot prototypu nastąpił 3 września 1957 roku. Drugi prototyp powstał w mieleckich zakładach rok później. Trzeci egzemplarz prototypowy został zbudowany w Krośnie.
Kania 3, tańsza w produkcji i eksploatacji od CSS-13, była od niego lepsza zarówno w roli samolotu szkolnego jak i holującego. Zaprzestanie produkcji w Polsce silnika M-11D, i niechęć Aeroklubu PRL do samolotów o konstrukcji innej niż metalowa spowodowały, iż "Kania" nie trafiła do produkcji seryjnej. Pomimo tego trzy zbudowane prototypy "Kani" potwierdziły swoje zalety przez szereg lat eksploatacji.
Prezentowany egzemplarz, o numerze fabrycznym 02 i rejestracji SP-PBB, został zbudowany w 1958 roku w Mielcu. Eksploatowany do 1970 roku, przekazany został do zbiorów Muzeum w roku 1971.
Powrót